postawą poezji wobec świata, jak i aktem jej samoświadomości.<br>Tłumaczony przez Barańczaka Seamus Heaney prezentuje - zapisaną w sposób jawny i ukryty - szczególnego rodzaju nieufność wobec poezji.<br>Ta cecha pisarstwa irlandzkiego autora nie implikuje oczywiście prostej negacji.<br>Przeciwnie, nieufność Heaneya prowadzi do złożoności znaczeń jego wierszy, do nierozerwalnego splotu dystansu i afirmacji.<br>"Ciężar bycia. A jednak poezja zawsze zostaje w tyle / Za dzianiem się (...)" - czytamy w wierszu "Wychowanek".<br>Zauważmy przy okazji, że skarga ta jest również ważkim problemem Miłosza i innych polskich autorów.<br>Konstatacja Heaneya mówi nie tylko o swoistej niewystarczalności poezji, ale i przede wszystkim o owym ciężarze bycia - pojedynczej egzystencji