sztuką, do piękna - mówiąc w skrócie i uproszczeniu - wcale nie eliminuje winy, która ciąży na niej i na całym kultywującym ją świecie. Klimat utworów Viscontiego jest nieodmiennie tragiczny: naprzeciw siebie stają wartości istotne, z których nie można ot tak sobie zrezygnować. Wartości i oczywiście ludzie, którzy te wartości swym życiem afirmują, więcej - całe epoki, formacje społeczne, które stanowiły dla tych wartości niewymienną glebę. Winą sztuki i piękna jest oczywiście krzywda tych klas społecznych, które na to piękno musiały pracować bez żadnej z tego powodu satysfakcji. Ale ten wątek odnajdujemy raczej w życiorysie Viscontiego i jego wyraźnie lewicowych przekonaniach politycznych niż stworzonych