Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Polityka
Nr: 06.05
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2004
Tytuł: Polityka
Nr: 06.05
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 2004
kontynuatorem Komedowej tradycji.
Myslovitz, "Miłość w czasach popkultury" (1999).
Takie piosenki jak "Długość dźwięku samotności" czy "Chłopcy" śmiało nazwać można perełkami polskiego rocka. Dzięki tej płycie zespół ze Śląska znalazł się w gronie laureatów Paszportów "Polityki" i otworzył sobie drogę do kariery nie tylko krajowej.
na scenie
Jacek Sieradzki
Ten afisz musi być szerszy. Musi się na nim znaleźć "Kalkwerk" Thomasa Bernharda (Stary Teatr, Kraków 1992), bezwzględne - upływ czasu tylko to potwierdza - arcydzieło Krystiana Lupy, dotykające najgłębszych tajemnic życia i tworzenia. A obok "Ślub" Witolda Gombrowicza w reżyserii Jerzego Jarockiego (Stary Teatr, Kraków 1991), interpretacja akademicka w szlachetnym znaczeniu, kryjącym precyzję
Myslovitz, "Miłość w czasach popkultury" (1999).
Takie piosenki jak "Długość dźwięku samotności" czy "Chłopcy" śmiało nazwać można perełkami polskiego rocka. Dzięki tej płycie zespół ze Śląska znalazł się w gronie laureatów Paszportów "Polityki" i otworzył sobie drogę do kariery nie tylko krajowej.
na scenie
Jacek Sieradzki
Ten afisz musi być szerszy. Musi się na nim znaleźć "Kalkwerk" Thomasa Bernharda (Stary Teatr, Kraków 1992), bezwzględne - upływ czasu tylko to potwierdza - arcydzieło Krystiana Lupy, dotykające najgłębszych tajemnic życia i tworzenia. A obok "Ślub" Witolda Gombrowicza w reżyserii Jerzego Jarockiego (Stary Teatr, Kraków 1991), interpretacja akademicka w szlachetnym znaczeniu, kryjącym precyzję
kontynuatorem Komedowej tradycji.<br><br><tit>Myslovitz, "Miłość w czasach popkultury" (1999).</><br><br>Takie piosenki jak "Długość dźwięku samotności" czy "Chłopcy" śmiało nazwać można perełkami polskiego rocka. Dzięki tej płycie zespół ze Śląska znalazł się w gronie laureatów Paszportów "Polityki" i otworzył sobie drogę do kariery nie tylko krajowej.</><br><br><div1><br><br><tit>na scenie</><br><br><au>Jacek Sieradzki</><br><br>Ten afisz musi być szerszy. Musi się na nim znaleźć "Kalkwerk" Thomasa Bernharda (Stary Teatr, Kraków 1992), bezwzględne - upływ czasu tylko to potwierdza - arcydzieło Krystiana Lupy, dotykające najgłębszych tajemnic życia i tworzenia. A obok "Ślub" Witolda Gombrowicza w reżyserii Jerzego Jarockiego (Stary Teatr, Kraków 1991), interpretacja akademicka w szlachetnym znaczeniu, kryjącym precyzję
