rozpoczęto jeszcze w 1946 roku. Początkowo były<br>to luźne książki<br>bądź małe i większe biblioteki lub zasoby księgarskie<br>odnalezione w ruinach<br>mieszkań w dzielnicach żydowskich czy zbiory biblioteczne<br>przechowane przez czas<br>wojny w polskich domach. Później były to już przekazy dużych zespołów<br>bibliotecznych, napływające do Instytutu wraz z postępującą<br>likwidacją agend<br>dawnej Centralnej Komisji, oddziałów ŻIH w terenie i państwowych szkół<br>żydowskich. Biblioteka przejęła pozostałości istniejących przed<br>wojną bibliotek<br>Instytutu Nauk Judaistycznych z Warszawy, seminarium<br>rabinicznego we Wrocławiu oraz Lewicowego Związku Zawodowego<br>Żydowskich Robotników Tekstylnych z Łodzi. Udało się również<br>rewindykować część zbiorów Głównej Biblioteki<br>Judaistycznej z Warszawy. Kolekcje uzupełniła wymiana