z Judaizmem, co nastąpiło w latach 1986-87. Wtedy spotykając się z przedstawicielami strony żydowskiej już nie tylko wysłuchiwaliśmy, co mają nam do powiedzenia, oraz ich roszczeń, ale wysuwaliśmy punkt widzenia i wrażliwość katolików w Polsce. Jako katoliccy uczestnicy dialogu byliśmy wielokrotnie, formalnie i nieformalnie, nakłaniani do tego, aby przyjąć agendę dialogu opracowywaną przez stronę żydowską. Jeżeli sami ustalaliśmy program i znajdowaliśmy żydowskich rozmówców, a często były to inicjatywy naprawdę pionierskie, wówczas w mediach pojawiała się izolacja wokół tych przedsięwzięć. Środowiska "Tygodnika Powszechnego" i "Gazety Wyborczej" wykazywały daleko idącą zbieżność stanowisk i zgodnie przemilczały wiele inicjatyw. Sporo cennych przedsięwzięć albo w