płacowo-cenowa, która potęguje procesy inflacyjne.<br><br>Ilustracją mechanizmu inflacyjnego "popychanego" przez koszty jest rys. 16.3. Zaznaczono tu typowe krzywe agregatowego popytu i agregatowej podaży, których interpretację podano już w rozdziale dziewiątym. Załóżmy, że początkowo gospodarka znajduje się w punkcie A i następnie dokonuje się wzrost kosztów produkcji niezależny od agregatowego popytu. Ten wzrost kosztów znajduje na rysunku wyraz w przesunięciu krzywej agregatowej podaży w lewo z położenia APd do położenia AP9d. Nowym punktem równowagi jest punkt B, który charakteryzuje się wyższym poziomem cen niż w punkcie A.<br><br>Polityka antyinflacyjna, jaka wyłania się z tej teorii, jest oczywista: wskazane jest zmniejszenie