budzić nigdy, o żadnej porze (pracowałam wtedy między innymi w kabarecie "Pod Egidą" i wracałam do domu około 3-4 nad ranem).<br>Pamiętam ją, przykładającą po cichutku kolorowe pocztówki do szyby drzwi prowadzących do mojej sypialni, mającą nadzieję, że mnie to zainteresuje i ją zawołam...<br>Teraz, kiedy propozycje filmowe, ich akceptacja czy odrzucenie, zależą od tych dwojga małych dzieci, od momentu ich rozwoju, pory roku, klimatu kraju, w którym kręcony jest film, odpowiedniego dla nich czy nie, itp., przypominam sobie jak robiąc film we Francji, zabrałam ze sobą Marysię i, niczym się nie przejmując, pierwszego dnia pobytu zaprowadziłam do szkoły w