samej. <br>W samoocenie jestem bezwzględna i bezpardonowa, a to prowadzi do samoobwiniania się, od którego już tylko jeden krok do nieuchronnej autodestrukcji. A to właśnie nic innego jak autodestrukcja jest motorem i jedyną racją bytu depresji. Wewnątrz mnie toczy się nieustanna walka i jest to walka przeciwko sobie samej. Nie akceptuję obrazu, jaki mają o mnie inni ludzie. Mam w głębokiej pogardzie, to co sobą reprezentuję. Absolutnie nie podoba mi się mój własny autoportret. <br>Tu przerwał pan doktor na moment swoje résumé, ale tylko po to, by zgnębić mnie pytaniem. <br>Dlaczego jestem dla siebie tak surowa? Czym wytłumaczę zbyt wysoki pułap