pierwotnie doświadczaną odmianą nicości jest nie nicość egzystencjalna, lecz nicość aksjologiczna. Nicość egzystencjalna jest nicością bytu. Nicość aksjologiczna jest istnieniem w stanie wewnętrznego "sponiewierania" przez wartości radykalnie i jednoznacznie negatywne. Symbolicznie wyrażają to słowa "choroba na śmierć". Dać się sponiewierać wartościom negatywnym to zabić siebie w sobie, to popaść w aksjologiczne szaleństwo czystego demonizmu, czyli utraty siebie przez siebie; popadłszy w ten &lt;page nr=199&gt; stan, nie nadawać się do tego, by nawet największa miłość pochyliła się nad człowiekiem ze swym: "no, bądź", "masz prawo kochać".<br>Przywołałem na wstępie metaforę pieśni. Posłużmy się raz jeszcze tą metaforą, by uchwycić krystalizującą się na jej kanwie