adekwatną nazwą dla tej wartości jest słówko "ja".<br>Starałem się uchwycić Ja aksjologiczne jako swoistą konscjentywną wartość stojącą u podstaw fenomenów solidaryzacji z czymś oraz leżącą gdzieś na horyzoncie idących w głąb świadomości wsobnych intencji aktu oraz wsobnych intencji wszelkiej jouissance.<br>Przeprowadzone opisy zaprezentowały nam dwojaki sposób "zachowania się" Ja aksjologicznego. W pierwszym przypadku aktywny, agresywny nawet: Ja aksjologiczne &lt;page nr=171&gt; zdąża do solidaryzacji z czymś, co jest mu szczególnie drogie, i w tym właśnie celu wyłania się ze swych głębi, nabiera znaczeniowego kształtu, poddaje się nazwom, jakie myśl ludzka czerpie z obcowania ze światem zewnętrznym. W ten sposób "substancjalizuje się", nawet "reifikuje