swą działalność.<br>Zamiłowanie do tego teatru wyniósł już z domu rodzinnego. Właściwie ten teatr był jego domem. Był czas, gdy drzwi z jego pokoju prowadziły wprost do teatralnej pracowni. Matka reżyserowała sztuki, pisała scenariusze, była też aktorką. Ojciec zajmował się impresariatem. W "Rabciu" nie jest to jedyny przypadek. Pracuje jeszcze aktor, którego matka i dziadek grali w tym teatrze. Być może stąd bierze się ogromne zaangażowanie całego zespołu. Zaangażowanie w to, by teatr po prostu przetrwał. Po latach triumfów, wojaży po Europie i świecie, licznych nagród i wyróżnień - nadszedł czas lęku o przetrwanie.<br>Wiszące na ścianie dyrektorskiego pokoju dyplomy i wyróżnienia