do niego dzwonił, bo to gość, który na pewno pomógłby mi w moim papieskim projekcie. Pamiętam efektowny finał jednego z jego esejów, gdy mówił o spieraniu się z Janem Pawłem II, nawet o buncie przeciw niemu, i dorzucał: dobrze, że jesteś, ojcze. Jest w porządku, po spotkaniu z Piotrem powinienem akurat zdążyć na Mokotów, na nagranie. <br><br>godzina 14.05<br><br>Siedzę i dziubię widelcem w drugi już serniczek. Herbaciarnię umieszczono dość dziwacznie prawie że pod ruchomymi schodami w przejściu między Marriottem a Dworcem Centralnym. Toteż czy zimą, czy latem zawsze panują tu niezłe przeciągi. Zapylone kolejowe powietrze. Atmosfera tymczasowości. Siedząc na sztywnych