głosie taki entuzjazm, że mogłem tylko odpowiedzieć twierdząco, "z kim grasz?", "z Hipolitem", "o, to duże pieniądze, pozwolisz, że ci pokibicuję, potem pójdziemy pogadać", "bardzo chętnie, Heniu, widzisz, już siadają do stołu, chodźmy". Wstrzymam się od opisu moich zabiegów, dzięki którym badylarz o siódmej rano oświadczył "jestem zrujnowany", wstrzymam się, albowiem opowieść moja nie jest opowieścią produkcyjną z życia szulerów, lecz słowną dokumentacją udanego poszukiwania wampira vel wampyra. Gdy przepychaliśmy się z Henrykiem ku wyjściu, podszedł do mnie mizernie wyglądający pan, przedstawił się jako brat Augusta i wręczył mi rulon sztywnego papieru, był to dyplom za pracę społeczną (przechowuję go w