jak się zatrzymała i zaczęła się rozglądać dookoła. Nie czekając aż mnie wypatrzy podszedłem do niej.<br>- Część Eliza! - zawołałem wyciągając do niej rękę.<br>- Ach, witaj! - dziewczyna przywitała się ze mną - Fajnie, że się spotykamy. Co u ciebie słychać?<br>- Wiesz, to jest powrót do rzeczywistości. W domu odpocząłem trochę od wojska ale co zrobić, trzeba wracać do jednostki. <br>- Nie martw się. Przecież to nie będzie trwało wiecznie. Wojsko kiedyś się skończy. <br>- Tak. Masz racje. Póki co cieszę się z tych kilku godzin wolności. Trochę tutaj głośno powiedziałem wskazując głową na ruchliwe skrzyżowanie - może się gdzieś przejdziemy? <br>- Ależ oczywiście że zaraz stąd idziemy - Eliza