greckiego, które nieuchronnie przekształcają się w parodię pierwowzorów. Niewiele lepiej w jego ocenie wypadały podejmowane przez pisarzy tematy "romantyczne", czyli hiszpańskie czy arabskie: traktowane są tak ahistorycznie i nieprawdziwie, że żadne starania aktorów nie mogą tego wynagrodzić. W porównaniu z nimi stosowniejsze wydają się - twierdził - tematy rzymskie; istnieje tu bowiem analogia przedmiotu, podobieństwo charakterów dawnych Rzymian i Francuzów. O ileż jednak lepsze byłyby rezultaty, gdyby czerpano tematy z własnej historii! Maniera mniej by raziła i można by bardziej zbliżyć się do prawdy.<br>Jako duży minus francuskiego teatru wymieniał, po trzecie, monotonię stylu, spowodowaną przede wszystkim przez sztywność reguł nie dopuszczających do