zabijającego owce. W latach 1888-1901 rząd australijski płacił nagrodę za każdą dostarczoną wilczą skórę. Ostatni żyjący osobnik został złowiony w 1933 r. i zakończył życie w ogrodzie zoologicznym trzy lata później. Inne źródła podają, że w roku 1961 widziano po raz ostatni żywego wilka w zachodniej Tasmanii.<br><br>&lt;tit1&gt;Polowanie&lt;/&gt;<br>Badania anatomiczne wskazują, że wilk workowaty był najbliżej spokrewniony z workowatymi "kotami" z rodzaju &lt;foreign lang="lat"&gt;Dasyurus&lt;/&gt;. Historyczne dane pozwoliły odtworzyć jego sposób polowania. Łowił kangury, walabie, inne małe ssaki i ptaki. Polował pojedynczo, parami lub w niewielkich grupach rodzinnych. Niestrudzenie podążał za ofiarą do momentu, gdy wyczerpana nie potrafiła już dalej uciekać. Wolał