jest rozwódką, a to, że niefortunny związek z doktorem Święcickim jeszcze bardziej pogrążył ją w opinii uczciwych ludzi, a to, że sili się być sawantką, wygląda mizernie i niepociągająco i nie ma jej co zazdrościć pisarskich sukcesików, bo: - Liziu kochana, cóż to jest "ta sława literacka, która ani nie uzdrawia, ani nie posila". Zdrowie i duchowy posiłek można tylko znaleźć w szczęściu rodzinnym, z mężem - u boku, tak jak ja z Konstantym. - Słowa matki to igły w samo zbolałe serce.<br><br>Eliza sama przecież widzi swój spokój i swoje powołanie w małżeńskim stadle, w szczerym uczuciu kochającego i kochanego mężczyzny, ale gdzie takiego