ekonomiczną: funkcjonując bezrefleksyjnie i podług sztywnych algorytmów, były ślepe na pośrednie konsekwencje swych poczynań i co rusz powodowały "lawiny decyzyjne", zgubne dla wszystkich. Wyglądało to w sposób następujący. <br>Tu Kleist wywołała na ścianie przykładowy zapis "lawiny". Miejsca wprzęgnięcia się programów zaznaczone były na lecących w dół wykresach czerwonymi piktogramami. Wersja animowana, trójwymiarowa, ukazywała "współpracę" kilku programów. <br>- Program najbardziej asekuranckiego z inwestorów - mówiła generał, wskazując kolejno odpowiednie fragmenty zobrazowania - a zazwyczaj był to fundusz emerytalny, rozpoznawał sytuację jako niebezpieczną - bo akurat na tym dokładnie poziomie ustawiono mu próg czujności - i pozbywał się papierów, jego zdaniem, zdaniem jego twórców, niepewnych. To naturalnie wzbudzało