że przestaje być ona dysponentem języka ogólnonarodowego. Jego mocodawcą przestaje być zdegradowana warstwa społeczna, stają się nim w niespotykanym przedtem stopniu i zasięgu masowe środki przekazu oraz anonimowe siły. Dzisiejszy literat i nauczyciel znacznie mniej decydują o charakterze języka niż popularny polityk, sprawozdawca sportowy, tekściarz-piosenkarz czy spiker. Tworzy go anonimowa gwara miejska. Masowość tego języka wzbogaciła go i nasyciła współczesnością, lecz równocześnie nie mogła nie spowodować znacznego obniżenia jego poziomu i ambicji, zminimalizowania jego poprawności i kultury. Rozziew między dawną polszczyzną a współczesnym językiem "ogólnym", nie wspominając o slangach subkulturowych, powiększył się tak znacznie, że językoznawcy usiłują wprowadzić dwie normy