że są one błędne, gdyż jedynie zwracał uwagę na <br>to, że mogą być przez uczniów mylnie interpretowane. Historia rozwoju <br>praktyki zen wyraźnie pokazuje, że mistrzowie zen propagowali nowe formy <br>praktyki, aby ich uczniowie uniknęli błędów, wynikających z mylnej interpretacji <br>istniejących już metod. Metoda 'wpatrywania się w koan' Dahui <br>powstała jako antidotum na wyciszanie jaźni w czasie medytacji w pozycji <br>siedzącej, teoria 'jedności praktyki i oświecenia' Dogena miała na celu <br>odkrycie prawdziwego znaczenia medytacji, a spontaniczna metoda Bankeia <br>była krytyką sformalizowania praktyki koanów w szkole rinzai. Toshihiko <br>Izutsu używa określenia 'pseudo-problemy' w naukach zen, mając na myśli <br>&lt;page nr=142&gt;<br>te wypowiedzi mistrzów, które