imitacji ścisłej (s. 2) i <br>stretta (s. 3), motyw mistycznej tajemnicy z symboliczną funkcją imitacji Deum <br>de Deo (s. 12), bądź jako motyw Wszechmocnego, z symbolicznie użytą fakturą <br>zdwojeń unisonowych (Credo, s.11). Partia organowa na ogół dwoi materiał chóru, <br>lecz nie w sposób mechaniczny, raczej na zasadzie korespondencji, niekiedy antycypacji <br>­ jest fakturalnie zróżnicowana.<br> Można wymienić pewne rysy wspólne, bądź różniące analizowane powyżej msze z <br>I poł. stulecia, integrujące cały cykl (z wyjątkiem mszy Kleina) motywiką Bogurodzicy:<br> ­ przede wszystkim dominacja kategorii maiestas ­ wspólnej dla mszy,<br> ­ podobny typ koncepcji ­ dźwiękowej, asemantyczej, w wykorzystaniu motywiki <br>pieśni w mszach Nowowiejskiego i Jurdzińskiego oraz semantycznej