prób i błędów na podstawie obserwacji fluktuacji zapasów, co sygnalizuje CUP-owi, w jakim kierunku ceny powinny być zmieniane. Lange ignoruje wszakże okoliczność, że kierownicy jednostek produkcyjnych będą wiedzieli, według jakich zasad CUP zmienia ceny. Czemu mają postępować - jak w konkurencji doskonałej - niczym <hi>price takers and quantity adjusters</>? Mogą przecież antycypować kolejne zmiany cen. W gałęziach o wysokiej koncentracji produkcji, mogą próbować wpływać - poprzez własne decyzje dotyczące rozmiarów produkcji, a zatem i zapasów - na decyzje CUP-u w sprawie kierunku zmiany cen. Socjalizm rynkowy Langego okazałby się pod tym względem równie daleki od konkurencji doskonałej, jak konkurencja w realnej gospodarce kapitalistycznej