gatunków ssaków. Spośród potencjalnych żywicieli tego pasożyta szczur wyróżnia się zdolnością wykształcania odporności na powtórną infekcję. Co więcej, surowice zwierząt innych gatunków, uprzednio zainfekowanych przez przywrę i niezdolnych do wytworzenia odporności, indukują odporność u szczurów, które nigdy nie zetknęły się z motylicą. Sugeruje to, że wielu gospodarzy pasożyta rozpoznaje jego antygeny, jednak jedynie szczur posiada mechanizmy efektorowe zdolne do zabicia atakującego pasożyta. Wydaje się, że w odporności tej pośredniczą RFT. Leukocyty jamy otrzewnowej szczura są bowiem zdolne do wytwarzania znacznie większych ilości RFT po pobudzeniu przez antygen motylicy lub zymosan (3,5 razy więcej O2 + H2O2 oznaczanych łącznie na komórkę w