węgli nie mogły dać osłony, gdyby rozpoczęto prawdziwe <br>poszukiwania. Postanowił oddalić się natychmiast, zanim <br>rozpocznie się alarm. Lawirując pośród kopców <br>przemknął do ostatniego ich rzędu. Dalej była już <br>tylko otwarta przestrzeń. Zobaczył tam zaprzęg znikający <br>w obniżeniu terenu. Widoczna była tylko głowa człowieka <br>i kołyszące się rogi stąpającej przed nim antylopy. <br>Tam, poza zasięgiem wzroku ludzi chodzących wokół <br>chaty, można było puścić się biegiem i wkrótce <br>być już daleko.<br><br>Wahał się długo, zanim uczynił pierwszy krok wychodząc <br>z cienia na otwartą przestrzeń.<br><br>Był już w połowie drogi do linii załamania terenu, <br>kiedy z tyłu zabrzmiał okrzyk:<br><br>- Zatrzymaj się!<br><br>Poznał głos mężczyzny