Istnieją możliwości określenia kierunku tego namagnesowania w próbce skały. Kierunek ten wskazuje położenie biegunów w stosunku do miejsca, z którego pochodzi próbka, ale oczywiście nie wynika z tego ścisła pozycja geograficzna. Uzyskujemy szerokość geograficzną, która ma obiektywne punkty odniesienia (bieguny magnetyczne), ale nie długość geograficzną (południk Greenwich został przecież wybrany arbitralnie).<br>Mając pomiary z różnych bloków kontynentalnych, można na ich podstawie określić względne ich rozmieszczenie w stosunku do szerokości magnetycznej. Nie musi być ona ściśle zgodna z szerokością geograficzną, bo przecież bieguny magnetyczne zmieniają położenie. Jeśli więc chcemy sprawdzić zgodność rekonstrukcji opartych na paleomagnetyzmie z rzeczywistymi stosunkami geograficznymi, odwołać się musimy