wodzie, że ona z oceanem... Ale mnie... co mnie po tym, kiedy samotny, pokrzywdzony przez ludzi i przez los człowiek przyjdzie do kościoła... Ja go przecież nie skieruję do biblioteki w mieście wojewódzkim... ja go nie odeślę do encyklopedii pod hasło "religie"... Ja mu nie zrelatywizuję bolesnej Tajemnicy Odkupienia... że archetyp, że już w Mezopotamii... On, ten <br>biedak, tu przyszedł szukać pociechy... - Widzi u Hansa uśmieszek nie do końca opanowany. - Wiem, wiem... "opium", prawda? <br><br>- Patrzy mu w oczy. - Synu... to czasem i tu... i tam, w szpitalu... jedyne ukojenie, jedyny ratunek w bólu. <br>Nagłe pukanie, Gerta w drzwiach. <br>- Ludzie, proszę księdza