wszystkim - nad rasą "&lt;q&gt;rządzoną prawami surowymi jak śmierć i radosnymi jak zorza&lt;/&gt;" - miałoby "&lt;q&gt;słońce-bogini Żywia Piastów, Słońce, Król Ducha&lt;/&gt;", w którego promieniach, dzięki uprawianiu sportów, mogłaby się nad Wisłą odrodzić nowa Hellada. "&lt;q&gt;Odródźmy się fizycznie, aby zrobić drogę Duchowi&lt;/&gt;" - nawoływał wielbiciel Tatr. Inni śnili o polskich Monsalwatach i nowy archipelag wysp nipuańskich pojawił się na mapie. Błądziły po nich Dobre Dzikusy udrapowane w togi mędrców bądź w maskach smutnych Stańczyków.<br>I na tym można by historię naturalną owego przybysza z Zachodu, który tak znakomicie się w nas zadomowił, zakończyć. Czy naprawdę jednak uparty Dzikus odszedł? Czy zrezygnował całkowicie ze swojej