przymusowej oraz przytułki, a także środki karne: art. 25 groził karą więzienia od 6 miesięcy do dwóch lat żebrakom posiadającym dostateczne środki utrzymania; w razie recydywy: od roku do pięciu lat.<br>Przepisy te okazały się martwe (nie było ani odpowiednich zakładów, ani miejsca w więzieniach), jak martwe są i obecne artykuły kodeksu wykroczeń. Przypomnijmy, że jego artykuł 58 brzmi:<br>&lt;q&gt;"¤ 1. Kto, mając środki egzystencji lub będąc zdolny do pracy, żebrze w miejscu publicznym, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych, albo karze nagany; ¤ 2. Kto żebrze w miejscu publicznym w sposób natarczywy lub oszukańczy, podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności