sali, wolno czołgając się na brzuchu.<br>III<br>Na Piazza del Campo Bronowicz spotkał panią Fenicję i zapytał grzecznie o wrażenia z galerii oraz peregrynacji po mieście, na co pani Fenicja grzecznie odparła, rumieńcem lekkim się oblawszy, że poznała staruszka mnicha, który Berniniego osobiście znał i wiele jej o tym wspaniałym artyście ciekawych, a sprośnych anegdot naopowiadał, że na przykład z tą Dafną i w ogóle, że w Polsce to nikomu by się nie śniło, nawet za sanacji. Stachu (Historia dziurkaczy na kolejach polskich) Bronowicz orlim wzrokiem panią Fenicję spiorunował. Ta zaś ukłoniła się filuternie i kuperkiem fyrtając, w kierunku najbliższej trattorii