Istnieli wprawdzie arystokratyczni ministrowie, ale cóż z tego, skoro poza kierowanymi przez zaufanych ludzi króla skarbem i kancelarią nie istniały ministerstwa. Radcy i ministrowie wykonywali formułowane ad hoc polecenia monarchy.<br>Ten stan rzeczy utrzymywał się do 1611 r. Młody Gustaw Adolf wstępując na tron został zmuszony do zawarcia sojuszu z arystokracją. Podczas sesji stanów w Norrkäping zaprzysiągł kapitulację wyborczą, w której zobowiązał się do respektowania prawa rady do wpływu na sprawy państwowe. Jego alter ego stał się nowo mianowany kanclerz, arystokrata Axel Oxenstierna, który szybko wyeliminował wpływy ludzi mających pilnować go w jego własnym urzędzie. Ugoda z1611 r. nie była jednak