w nieuchronny splot.<br>Podobne namiętności, prowadzące ku zbrodni i ku śmierci bohatera, ożywiały sztuki historyczne Dumasa. Chętnie wkraczał na ten wytyczony przez romantyków teren problematyki godnej dramatu; tematykę historyczną podejmował z równą łatwością jak współczesną. I wprowadzał stale do tych sztuk wątki polityczne, jakieś walki o władzę między królem a arystokracją lub między królem a duchowieństwem. Właśnie w dramacie pojawił się kardynał Richelieu jako podstępny i krwawy czarny charakter, w tej roli ulubiony przez Dumasa - potem dopiero stał się postacią centralną cyklu powieści o dzielnych muszkieterach.<br>Publiczność teatralna zawsze mogła w politycznych wątkach sztuk historycznych odnajdywać z radością aluzje do czasu