gryzącymi... Odruchowo i bezwiednie wysunął rękę i wziął pismo z tamtej białej dłoni komisarskiej - &lt;page nr=106&gt; Szelest papieru oprzytomnił go nagle, ocknął obronną wolę.<br>- Śmiem zapytać wielmożnego pana... jakie... jakie okoliczności ściągają na mnie tak okrutne rozparządzenie pana prezesa wojewódzkiej komisji?... Gdyż... nie pojmuję, w czym uchybić mogłem moim obowiązkom nauczyciela?...<br>- Znajdziesz asan wytłumaczenie w piśmie, które odebrałeś właśnie... Uhm! Okoliczności są, rzec trzeba, bardzo poważne!... Bardzo!... Asan podburzasz włościan tutejszych do nieuległości...<br>Ostatnie słowa zabrzmiały groźnie i surowo, lecz twarz pana komisarza pozostawała wciąż pogodna, zgoła życzliwie uśmiechnięta.<br>Kazimierz nie szukał odpowiedzi. Przyglądał się tępo i bezradnie wielkiej pieczęci tudzież zamaszystemu przy