odniesienia porównawczego dostarczają miar oceny sukcesu jednostki, ujawniając dystans, jaki dzieli je od osób na niższych poziomach społecznego awansu.<br>Wydaje się, że procesy odniesienia porównawczego i normatywnego są ze sobą nieodłącznie sprzężone i analizując jedne, nie sposób abstrahować od drugich. Wybór grup odniesienia jest implikacją ogólniejszych postaw, a w szczególności aspiracji jednostki. Te zaś kształtują się pod wpływem jej oceny własnej sytuacji i samooceny kształtowanej w związku z konfrontacją z określonymi układami odniesienia porównawczego. Nie są one jednak wybierane przez nią na zasadzie przypadku, lecz wiążą się miedzy innymi z jej postawami i aspiracjami. Trudno zrozumieć złożone procesy społecznego odniesienia jednostek