swoim pytaniem podstępnym, nakazem: "czyż, nie<br>wstydzisz się dbać o pieniądze, sławę, zaszczyty, a nie o rozum, prawdę i o <br>to, by dusza stała się najlepsza?"<br> Wszak ludzie dążą do szczęścia i do pożytku...<br> Młodzieńczy umysł połyka Sokratesa natychmiast, zatruwając się<br>cykutą na całe życie!<br> Większym był Sokrates gorszycielem, niż ateńczykom się zdawało.<br> I sam zgotował sobie ucieczkę w śmierć...<br> Tworkowskim zbiegiem okoliczności wiem już, kogo mi przypomina<br>dziadek Te-te-te-te, łysy i kostropaty.<br> &lt;page nr=263&gt;<br> Przypomina mi Sokratesa.<br> A jego terkotanie jest wieczystą karą, którą ponosi za swoje<br>myśli.<br> Tak jak porażenie mięśni stało się moją karą za przycisk.<br> &lt;page nr=264&gt;<br> Teraz