beneficjów. Dary były wyraźne: 1330, 1335, 1337 i dwukrotnie 1350. Podpisy audytorów zajmowały sporo miejsca. Zacząłem je zliczać. Na jednym dorachowałem się dwudziestu kilku. Na pozostałych podpisów było mniej. Nigdy jednak mniej niż dwadzieścia. Ustalając to, nie dokonywałem żadnego odkrycia. W literaturze naukowej wiedziało się, że za czasów awiniońskich liczba audytorów, czyli sędziów w trybunałach papieskich, była bardzo znaczna. Nie miał co do tego wątpliwości kardynał Ehrle.<br>Nie przekalkulował sobie tylko, że przy takiej liczbie sędziów pulpit obrotowy, rotacyjny, z górną częścią ruchomą, składającą się z pochyłych ścianek, tak zwanych rodetae, dla umieszczenia na nich aktów rozpatrywanych spraw, musiałby być gigantyczny