wieczór. Niektóre przedstawienia oglądałam kilkanaście razy i nie miałam dosyć. To była chyba najważniejsza część mojej aktorskiej edukacji.<br>W szkole chciałam jak najwięcej grać, ale nie miałam z kim. Koledzy nie bardzo znosili moje pomysły i mój temperament, tylko Joasia Szczepkowska dawała się uprosić. Spotykałyśmy się po zajęciach w pustym audytorium, ustalałyśmy kierunki ("ja stoję tam, ty podchodzisz") i grałyśmy do upadłego. Joasia wiedziała o teatrze wszystko, wyniosła ogromną tradycję z domu, a ja nie miałam o niczym zielonego pojęcia. Ona była w tym świecie u siebie, ja czułam się przybyszem, obcym.<br>Jeszcze w czasie studiów profesor Bardini zaproponował mi rolę