bywa, od korespondencji, sprawozdań, recenzji literackich, artykułów publicystycznych, drukowanych przeważnie w pismach galicyjskich, ale dość szybko przeszedł do form bardziej ambitnych, okazał się autorem niezwykle płodnym i z dużą swobodą uprawiającym bardzo różne gatunki, nie tylko krytykę i publicystykę, ale również powieść i dramat. Wszystkie one miały z reguły podkład autobiograficzny, czerpały wątki i motywy oraz problematykę ideowo-społeczną z własnych doświadczeń i obserwacji autora, dotycząc przede wszystkim najbliższej Feldmanowi sprawy żydowskiej, jak w powieściach Piękna Żydówka (1888) i Żydziak (1889), bądź obyczajowości galicyjskiej i stosunków panujących w znanym mu najlepiej środowisku dziennikarskim, jak w powieściach W okowach (1890) i Nowi