został znak równości między poetyką a etyką. W istocie oznaczało to drugą młodość programu Nowej Fali. W centrum skonstruowanego przez twórców nowofalowych systemu krytycznoliterackiego znajdujemy takie kategorie, jak "prawda", "poznanie", "zaangażowanie", "społeczeństwo", "świadczenie wartościom". Dla Barańczaka poetyka (określająca zasady organizacji wypowiedzi poetyckiej, która powinna "wytrącić człowieka z myślowego i językowego automatyzmu. Uczyć go myśleć, mówić i działać, samodzielnie i odpowiedzialnie") była postacią "etyki bez autorytetów", tyle że zrealizowaną w innym systemie semiotycznym: w języku. Poezja była zatem działaniem: "powinna stworzyć nowy dekalog", "powinna być moralistyką". Obdarzona, jak utrzymywano nie tylko w manifestach - tekstach krytycznych, siłą performatywną, powinna też znajdować swoje przedłużenie