okresu, ale też nie znajdują się w izolacji, podejmują problemy , które wówczas publiczność literacką pasjonowały. I często patrzą na nie z zewnątrz, bo pragną je interpretować jako znak społecznych tendencji czy wyraz przemian, dokonujących się w społeczeństwie. <br>To jednak, co określić by można jako młodopolski socjologizm, nie ogranicza się do autorów w rodzaju Krzywickiego, Kelles-Krauza czy Popławskiego, jest zjawiskiem o szerszym zasięgu. Ma on szczególną postać i tym przede wszystkim różni się od socjologizmu pozytywistycznego czy marksistowskiego, że wolny jest od wszelkich ujęć deterministycznych. Artysta jest jednostką społeczną nie dlatego, że przez zjawiska socjalne jest określany, jest nią, bo w