na tonie, lecz i na sensie wypowiedzi. Ale te "popremierowe" teksty są bardzo interesujące właśnie ze względu na okolicznościowy charakter - jako że odbijają perypetie związane z próbą przeniesienia na scenę romantycznych postulatów estetycznych, ukazują konsekwencje zderzenia marzeń autorów z praktyką teatralnego życia dramatu. Niestety, nie w pełni tę stronę perypetii autorskich ukazują: o kłopotach z aktorami i z dyrektorami teatrów niewiele można się z nich dowiedzieć - co oczywiste, bo nie do nich te teksty były kierowane, nie tu było miejsce na nagłaśnianie wewnątrzteatralnych sporów. Wręcz przeciwnie - jeśli znajdą się w nich jakieś uwagi o aktorach, z reguły mają ton kurtuazyjny.<br>Pierwszym