aprobatę lub sprzeciw, i które w konsekwencji nazywamy dobrymi lub złymi, kiedy ich doświadczamy"&lt;/&gt; ("Logika wiary"). Jak do niego docieramy? Po prostu używając. Sumienie odkrywa się nam w akcie refleksji duchowej, tak jak każda z innych władz duszy. Ma podwójny charakter. Z jednej strony jest poczuciem moralnym, z drugiej nakazem autorytatywnym.<br><br> Możnaby zapytać: co odróżnia sumienie od zmysłu piękna, albo po prostu od gustu? Oba zmysły dostarczają nam bowiem uczucia przyjemności lub przykrości. Tym, co je odróżnia, jest - zdaniem Newmana - pewna charakterystyczna cecha sumienia, a mianowicie fakt, że &lt;q&gt;"sumienie nie polega na sobie samym, lecz niepewnie sięga do czegoś poza sobą