do naszych domów z pochodniami czystej przeszłości <br>czyhali tylko aby podpalić nimi <br>surowe jeszcze słowa <br>wyjęli z zanadrza mądrość i dojrzałość <br>powiedzieli jesteśmy puści <br>w parku który obmacuje ścianę domu <br>spotkaliśmy się wszyscy razem <br>nie mogłem poznać moich przyjaciół <br>każdemu wyrosła nowa twarz <br>zasadziliśmy zielone drzewko <br>symbol jeszcze zupełnie ciepłej awangardy <br>w tym słonecznym dniu podałem rękę prawdzie <br>mieszkała w zupełnie innej części miasta <br>chorowała na dziecięcą chorobę naiwności <br>oddałem się jej bez reszty <br>niechaj ludzie obudzą się wreszcie śpiewały "Dżamble" <br>na trzecim piętrze żółtej kamienicy <br>zacząłem od początku uczyć się ciemności <br>(zielone drzewko było tylko podarunkiem <br>złożonym młodości) <br>obmyślałem formę