wielu uprawia zarówno poezję czy prozę i krytykę literacką, niestety najczęściej - z różnymi efektami.<br> Jest więc przez chwilę przyjemnie, ale na dłuższą metę - nudno. Ta koncepcja, że my wszyscy, którzy wiemy, z której strony pisze długopis, jesteśmy pisarzami, wydaje się efektem ponowoczesnej banalizacji tradycji nowoczesności. Mam tu na myśli utopię awangardy, tradycję zwycięskiego eksperymentu i wyzwolenia naturalnych twórczych zdolności, tkwiących potencjalnie w każdym, a więc tradycję spychającą w zapomnienie konkurencyjną tradycję obrońców tradycji, czyli przestrzeń pewności płynącej z wtajemniczenia zdobywanego za cenę pokory i żmudnego terminowania w literackim rzemiośle. Ale oprócz niej można wskazać i inne przyczyny. Na przykład dezawuacja myślenia