zamieszkałej przez bażanty, zające, lisy i całkiem już drobną zwierzynę, jak kuny, tchórze i łasice. Ze dwa razy do roku urządzano tu małe polowania, którym przyglądały się ze szczytów niebotycznych, rosnących tu topól, czaple, masowo się na nich gnieżdżące ze względu na bliskość stawów rybnych. <br> Za parkiem łąki się ciągnęły aż ku płynącemu wśród nich Niemnowi. A że nisko położone i rokrocznie zalewane, podczas jesiennych deszczy, czy wiosną - przez topniejące śniegi, to drogę przez nie ku rzece usypano na wyniosłej grobli, wysadzanej głowiastymi wierzbami. Latem, na rowerze, to ani się człowiek obejrzał, jak już tą drogą po grobli docierał do Niemna