pionowo ustawioną łopatką, zatem czworonożna. W odróżnieniu od dzisiejszych <br>naziemnych małp człekokształtnych jej przedramię nie było dłuższe od ramienia.<br>Z europejskiego miocenu środkowego znana jest małpa człekokształtna (Pliopithecus) nawiązująca z kolei do dzisiejszego gibbona (Hylobates). Jej szczątki znaleziono m.in. w Przewornie na Dolnym Śląsku. Dalsze etapy w ewolucji wyznacza azjatycki Sivapithecus indicus ze środkowego miocenu, przypominający orangutana profilem pyska. Pokrewne mu gatunki, znane przeważnie z bardzo fragmentarycznych szczątków kostnych i zębów, zasiedlały wówczas rozległe obszary Europy, południowej Azji oraz Afrykę.<br>Sivapithecus africanus (znany też jako Ramapithecus, albo Kenyapithecus - typowy <br>dla paleoantropologii przerost terminologii taksonomicznej) to gatunek temporalny afrykańskiej małpy dokumentujący