brew na znak współczucia, wspiął się na palcach,<br>po czym podniósł laskę z fontaziem i cylinder, którym przykrył czaszkę<br>gestem ambasadorskim.<br> - No to cóż z tego? Ja też mogę.<br> - Co rzekłeś, wszo centaura?<br> Obity człowiek zerwał się na krzywe nogi z godnym pochwały zamiarem<br>uduszenia Osiełka; ale Osiełek cofnął się błyskawicznie i stanął w<br>pozycji zasadniczej; laska zaostrzyła się jak floret hiszpański.<br> - Na mój honor, jeszcze jedno słowo, a naszpikuję cię tą laską jak<br>zezowatego zająca!<br> Ale tu człowiek o szelkach astralnych padł na kolana przed Osiełkiem<br>i, obejmując mu łydki błagalnie, począł tarzać łysą głowę w prochu<br>ulicznym.<br> Świętokradcy zaprzestali