posną w ławkach.<br>- Nieźle podcięci - rzucam.<br>- To im może pomóc, bo te pieśni śpiewa się zazwyczaj w czasie czuwania przy zmarłym, a wtedy też człowiek trochę pociąga. Olu, słyszysz mnie? - mówi do interkomu. - Możemy zaczynać. Daj znać, gdy będziesz gotowa. <br>- Jestem gotowa, startuj taśmy.<br>- Taśmy start... Poszło.<br>I chłopy z babami rzeczywiście zaczynają zawodzić jak przy marach. Szok. Jakby człowiek miał ukryty magnetofon na normalnych uroczystościach. Jęczą nierówno, raz jakiś głos przebija się ponad inne, zdawałoby się, że wyrasta lider, po czym gaśnie, chrypnie, ktoś inny przejmuje ciężar modlitwy. A melodia jak jakaś pieśń dziadowska, prosta, mędliwa, zapętlona, pełna przypadkowych melizmatów