uważali, że nie ma po co wchodzić <br>do mieszkania, jeżeli można być na dworze, gdzie zawsze jest przyjemniej ; nie <br>bardzo też wiedzieli, o czym mogliby mówić z mamą Pestki. Dorosłych obchodzą <br>przecież zupełnie inne rzeczy.<br> - Kiedy my właściwie po chleb do spółdzielni... tłumaczył się niezręcznie Marian. <br>Julek dodał przekonywająco, że babka kazała się im bardzo spieszyć &lt;page nr=7&gt;. Nie <br>było to wcale prawdą, tylko wynikiem nagłego natchnienia, które miało zwyczaj <br>spływać na chłopca w trudnych chwilach. Pani Ubyszowa nie nalegała dłużej. Kiedy <br>wycofała się w głąb mieszkania, Julek zbliżył się do okna.<br> - Pestka, mamy ci coś powiedzieć. - No?<br> Milczeli, brwi Mariana uniosły się