Po wtóre: każda reguła wnioskowania pozostawia pewien margines swobodnej decyzji badacza (ściślej mówiąc, badacz wybiera sobie konkretną regułę z wyróżnionej przez matematyka klasy reguł). Decyzja ta może być zupełnie niewłaściwa, jeśli ten, kto ją podejmuje, nie zdaje sobie sprawy z jej możliwych konsekwencji.<br>A oto typowy przykład. Czytając sprawozdania z badań odnosi się nieraz wrażenie, że autor pracy tym skwapliwiej daną hipotezę przyjmuje, im wyższy jest poziom istotności, na którym udało mu się ją zweryfikować - niezależnie od wszelkich innych okoliczności; stwierdza wówczas z satysfakcją, że np. ( = 0,001 . Otóż tak rozumując, najlepiej byłoby przyjmować hipotezę w każdym przypadku, tzn. bez względu