na fortepian.<br>- Nie.<br>- A ja gram. jednym palcem - roześmiała się, by zbagatelizować temat. - Mogłabym go kupić. Oczywiście, jeśli zamierzasz go sprzedać.<br>- Nie myślałam jeszcze o tym. Ale jeśli zdecyduję się go sprzedać, ty będziesz pierwsza na liście.<br>- Muszę zatem składać pieniądze, by być przygotowaną na duży wydatek. - Znowu ten sam, bagatelizujący śmiech. - Jak myślisz, kiedy to będzie?<br>- Albo szybko, albo nigdy - odpowiedziałam.<br>Woda w samowarze wrzała. Podsunęłam szklanki. Anna patrzyła w głąb kominka i może w głąb czasu. W przeszłość? W przyszłość? Odwróciła się ku mnie, gdy podawałam jej herbatę, i wtedy przez ułamek sekundy widziałam w jej zielonych oczach nienawiść